De brileider van Texel is op het moment misschien wel één van de meest gefotografeerde vogels in Europa. Mensen uit de hele wereld komen naar Texel om deze bijzondere eend te zien. Hij is zo bijzonder, omdat hij normaal gesproken niet hier voorkomt, maar in Alaska en Siberië thuis is. Hij overwinterde vorig jaar al op Texel en nu is hij sinds een paar weken weer terug op het eiland. Nu was het ook mijn wens om eens persoonlijk met deze eend kennis te maken…
Natuurlijk moet je ook wel een beetje geluk hebben en ik hoopte op dit geluk. Ik wist dat de brileider een vast plekje heeft uitgezocht waar hij zich meestal bevind, namelijk in de buurt van de IJzeren Kaap.
Het was 10 uur in de ochtend en nadat we de auto hadden geparkeerd, liepen we gemotiveerd op de dijk, op zoek naar de brileider. Ik zag steenlopers, scholekster en een paar eidereenden, maar de brileider was nog nergens te bekennen. Ik vroeg de eidereenden of ze hun vriendje met een bril ergens hadden gezien, maar ze konden mij ook niet verder helpen. Wel gaven ze mij de tip dat het hier vaak in de middag drukker wordt met mensen en dat ik het dan misschien nog een keer moet proberen. Ik besloot deze raad op te volgen en eerst maar de rest van het eiland verder te verkennen.
Ik weet dat het soms beter is om niets te verwachten in het leven, want dan kan je ook niet teleurgesteld worden en zo probeerde ik kalm te blijven gedurende de dag en te genieten van het eiland. In de middag rond half 3 ging ik weer richting de IJzeren Kaap en werd de auto onder aan de dijk geparkeerd. Toen ik de dijk op liep zag ik een andere auto die achter ons parkeerde. Uit de kofferbak werd allerlei camera apparatuur gehaald en ik besloot spontaan achter deze mensen aan te lopen. Wie weet, weten ze meer dan ik.. 🤨 Ik had nu een missie! Maar deze missie was niet van lange duur, toen ik bemerkte dat mijn moeder inmiddels de andere kant op was gelopen. Typisch! Maar ze had wat ontdekt en riep mij toe, dat daar in de verte ook mensen met een statief en verrekijker rondlopen. Tja, voor welke kant kies ik nu, links of rechts?
Ik liep maar achter mijn moeder aan voordat ik haar straks weer kwijt ben... 🧐 Ik probeerde de mensen in de verte te fotograferen om vervolgens de foto op mijn camerascherm in te zoomen. Te herkennen was een man met een camera en daarnaast nog twee mensen met een verrekijker. Op mijn kleine scherm was duidelijk te zien dat ze ergens op focusseren. En alle vier mensen kijken in dezelfde richting. Dat moet een betekenis hebben. Ik voelde me op dit moment erg slim met deze rechercherende methode en nam gauw vaart op. 🕵️♀️ Wordt mijn wens nu waar? Zou daar echt de brileider zitten? Ik kwam steeds dichterbij en liep rustig naar de mensen toe…. En ja hoor, daar zat hij dan. De beroemde unieke brileider. Die éne vogel die ons allemaal gek maakt.
Ik was gelukkig de goede kant op gelopen en was trots hem gevonden te hebben. Of ik hem zonder andere fotografen en vogelaars ook had ontdekt…dat weet ik niet, maar dat maakt nu ook niet meer uit. Ik hield afstand en maakte mijn eerste foto’s. Zo’n mooie eend. Momenteel is hij nog aan het ruien van zijn eclipskleed naar zijn prachtkleed, maar ook nu is hij gewoon perfect zoals hij is.
Na een aantal minuten fotograferen kreeg de brileider honger en dook hij het water weer in. Hij zwom verder de zee op en begon te duiken. Het werd inmiddels steeds drukker op de dijk en een aantal fotografen en vogelaars kwamen bij ons staan. De brileider zwom ondertussen steeds verder de zee op en ik kwam in gesprek met de één en ander. Het werd best gezellig met elkaar. Ik wil niet weten hoe druk het hier wel niet in het weekend is. Een heel event hier op de dijk. We hielden de brileider goed in de gaten en zagen dat hij meer in richting noorden zwom. Dus de hele reutemeteut liep ook richting noorden. Ik moest ook wel wat in beweging blijven, want het werd inmiddels steeds kouder. 🥶 Brr, zo'n warme chocolademelk met slagroom zou nu perfect zijn, maar je moet er wat voor over hebben.
Ongeveer 50 tot 55 minuten later, kwam de brileider weer steeds dichter bij de waterkant. Ik vergat dat ik al half was doorgevroren en ging met mijn camera weer in positie. De meeste mensen waren ondertussen al afgehaakt en zo waren we alleen nog maar met een klein clubje over. De brileider ging weer op de stenen zitten en ik had nogmaals de gelegenheid om hem mooi op de foto te zetten. Wat een mooi moment! Wat een mooie dag! Eigenlijk was het al tijd voor mij om te vertrekken, want de boot gaat bijna, maar ik kan toch niet zomaar hier weggaan terwijl de brileider zo mooi voor mijn neus zit…Gelukkig hoefde ik dit niet te beslissen en ging de brileider op dat moment het water weer op. Het werd inmiddels ook al langzaam donker en voor mij was het moment aangebroken om de brileider weer vaarwel te zeggen. Ik zwaaide naar hem en hij zwaaide terug, wapperend met zijn vleugels in het water. Dag vriend, bedankt voor deze mooie dag, hopelijk zien we elkaar gauw weer terug! 🦆
Reactie plaatsen
Reacties